Gdy w marcu zamykała się większość gabinetów fizjoterapeutycznych w Polsce, również ja podjąłem taką decyzję. Wspólnie z pacjentami uznaliśmy, że rozsądnie będzie zrobić dwutygodniową przerwę w terapii. I obserwować rozwój sytuacji.
Michał Wendt – Fizjoterapeuta z ponad 10-letnim stażem, prowadzi praktykę fizjoterapeutyczną, pracuje również jako pracownik naukowo-dydaktyczny na AWF w Poznaniu. Prowadzi fizjoterapię ortopedyczną i neurologiczną, zwłaszcza u pacjentów po udarach.
W tym czasie byłem „pod telefonem” dla moich stałych pacjentów, gdyby któryś z nich potrzebował jakiejś porady albo pilnej pomocy. Świadomość tego, że mogą się ze mną zawsze skonsultować, była dla nich bardzo uspokajająca. Sam wykorzystałem to nieoczekiwane „wolne” na własną pracę naukową.
Po wyznaczonych dwóch tygodniach część pacjentów zaczęła zgłaszać pogorszenie swojego stanu funkcjonalnego. Miałem wtedy dylemat, co robić. Czułem się jednak odpowiedzialny za moich pacjentów i miałem poczucie, że nie możemy dopuścić do zmarnowania efektów wieloletniej fizjoterapii. Dlatego ponownie zacząłem spotykać się z tymi najbardziej potrzebującymi – wdrożyłem wizyty domowe, naturalnie z zachowaniem wszelkich środków ostrożności. W tym okresie zgłosiło się też kilka osób z ostrymi stanami przeciążeniowymi kręgosłupa, które z bólu nie były w stanie wstać z łóżka.
Co ciekawe, w maju, kiedy było już możliwe normalne przyjmowanie pacjentów, większość nadal wybierała wizyty domowe. Sporadycznie umawiali się ze mną w gabinecie, co zapewne było związane z ich obawami wynikającymi z obecnej sytuacji epidemicznej. Ale już powoli wracamy do normalności. Z tygodnia na tydzień pojawia się coraz więcej pacjentów z lżejszymi dysfunkcjami, a nie tylko ze stanami pilnymi.
Co dalej? Być może druga fala epidemii. I znów wiele niewiadomych
