PRAWO W PRAKTYCE
Krajowa Izba Fizjoterapeutów niemal od początku swojego istnienia walczyła o zniesienie absurdalnego wymogu potwierdzania realizacji świadczenia przez fizjoterapeutę podpisem świadczeniobiorcy lub jego opiekuna w dokumentacji medycznej.
W ostatnim czasie obserwuje się w przestrzeni publicznej obniżenie poziomu debaty. Zamiast argumentów używa się agresywnego języka, próbuje ośmieszać inne osoby lub wręcz okłamuje opinię publiczną. Problem ten nie jest też obcy członkom samorządu fizjoterapeutów.
Osoby, które prowadzą działalność gospodarczą bez wpisu do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą narażają się na konsekwencje w postaci odpowiedzialności karnej, zawodowej, a nawet cywilnej.
Czas epidemii pokazał, że procedury zapobiegające szerzeniu się zakażeń i chorób zakaźnych są niezbędne. Niektóre placówki medyczne mogły mieć dylemat, czy powinny zdać się na swoje wewnętrzne procedury, czy całkowicie polegać na zaleceniach KIF.
Sam fakt orzeczenia określonego rodzaju dysfunkcji zdrowotnej nie może automatycznie rodzić negatywnych skutków dla osób, które chcą wykonywać ten zawód.
Z chwilą wejścia w życie przepisów ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty zawód ten stał się samodzielnym zawodem medycznym.
