Temat, który coraz częściej pojawia się wśród licznych obszarów będących w zainteresowaniu fizjoterapeutów to kwestia prowadzenia przez nich zooterapii oraz pytanie, czy terapia ta wchodzi w zakres uprawnień zawodowych, a tym samym czy wlicza się do doświadczenia w zawodzie.
Zgodnie z art. 4 ustawy z dn. 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty głównymi obszarami leżącymi w kompetencjach fizjoterapeuty są: fizykoterapia, kinezyterapia oraz masaż. W zakresach tym mieszczą się zarówno standardowe procedury zabiegowe, jak i metody specjalistyczne, często wymagające dodatkowego przeszkolenia. Dodatkowo zabiegi te mogą być wspierane innymi terapiami. Takim obszarem jest właśnie zooterapia (zwana również animaloterapią), która została zaakceptowana przez środowiska naukowe, jako naturalna terapia wspomagająca leczenie, również w szeroko rozumianej rehabilitacji.
Analizując ten obszar należy wskazać, że niektóre z form zooterapii zostały wpisane na listę zawodów (np. dogoterapia, pod numerem 323007) inne stanowią specjalizację terapeutyczną (np. felinoterapia, alpakoterapia, onoterapia).
Podstawową funkcją tego typu terapii jest wsparcie emocjonalne i psychiczne pacjenta, zwiększające jego motywację do wykonania określonych ćwiczeń. W zależności od rodzaju prowadzonej terapii przybiera ona charakter rekreacyjny, psychoterapeutyczny, logopedyczny, pedagogiczny czy właśnie fizjoterapeutyczny. Ale zooterapii nie można automatycznie uznać za działalność z zakresu fizjoterapii. Zooterapeuta nie posiadający uprawnień zawodowych do prowadzenia samodzielnej terapii może natomiast prowadzić takie zajęcia pod okiem tzw. providera terapii (osoby, która posiada odpowiednie uprawnienia zawodowe do prowadzenia określonych zabiegów). Najkorzystniej jest jednak, aby fizjoterapeuci zamierzający wykorzystywać animaloterapię w swojej praktyce przechodzili specjalistyczne szkolenia zawodowe w wybranych dziedzinach (tj. dogo czy hippoterapia).
Kiedy zatem zooterapię można uznać za wykonywanie zawodu fizjoterapeuty?
Taka terapia musi być prowadzona przez osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje (przez fizjoterapeutę uprawnionego do samodzielnego wykonywania zawodu) a także opierać się na udzielaniu określonych świadczeń – czynności fizjoterapeutycznych, a opis wykonanych zabiegów powinien znaleźć się w dokumentacji medycznej. Zwierzęta, które uczestniczą w zabiegach, mają natomiast pełnić funkcję pomocniczą, być niejako motywatorem i wsparciem w wykonywanych ćwiczeniach.
Podsumowując, terapie z udziałem zwierząt mają charakter wspomagający i nie mogą być uznawane za alternatywę do prowadzenia fizjoterapii. Obecnie zooterapie nie posiadają cech umożliwiających uznanie ich za samodzielne metody leczenia.
Daj znać, co sądzisz o tym artykule :)
