Trening mięśni wdechowych w rehabilitacji kardiologicznej II etapu pacjentów z niewydolnością serca z niską frakcją wyrzutową lewej komory – Agata Tomaszczyk
Prezentujemy streszczenia (w jęz. polskim oraz j. angielskim) prac naukowych nadesłanych w ramach konkursu na najlepsze wystąpienie dotyczące interdyscyplinarności w fizjoterapii podczas II kongresu KIF.
W kategorii „WYSTĄPIENIA USTNE. Sesja dla młodych pracowników nauki, doktorantów i fizjoterapeutów w trakcie specjalizacji w dziedzinie fizjoterapia”
– 2 miejsce zajęła Agata Tomaszczyk.
* * *
Tytuł: Trening mięśni wdechowych w rehabilitacji kardiologicznej II etapu pacjentów z niewydolnością serca z niską frakcją wyrzutową lewej komory
Autorzy: Agata Tomaszczyk¹, dr Paulina Okrzymowska², prof. Dariusz Kałka², prof. Krystyna Rożek-Piechura²
¹ Szkoła Doktorska, Akademia Wychowania Fizycznego im. Polskich Olimpijczyków we Wrocławiu, Wrocław
² Zakład Fizjoterapii w Chorobach Wewnętrznych, Akademia Wychowania Fizycznego im. Polskich Olimpijczyków we Wrocławiu, Wrocław
STRESZCZENIE
Wprowadzenie: Pacjenci z niewydolnością serca (NS) mogą mieć zmniejszoną siłę i wytrzymałość mięśni, także wdechowych, co może przyczyniać się do nietolerancji wysiłku i duszności [1,2]. Dostępne badania z wykorzystaniem IMT u pacjentów z NS nie dają jasnej odpowiedzi co do jego efektów [1]. Jednak wyniki części badań sugerują, że u pacjentów z NS trening mięśni wdechowych jest skuteczną metodą zmniejszenia duszności, poprawy wydolności i jakości życia [1,2].
Cel: Celem badania była ocena wpływu włączenia 4-tygodniowego treningu mięśni wdechowych (IMT) do standardowej rehabilitacji kardiologicznej u pacjentów z potwierdzoną NS na parametry czynnościowe układu oddechowego i wydolność fizyczną.
Materiał i metody: Do badań zakwalifikowano 30 pacjentów z NS i obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory (średni wiek 69 lat) spełniającymi kryteria włączenia do badań. Podziału do grup dokonano w sposób losowy:14 pacjentów – włączenie IMT (grupa IMT), 16 pacjentów (grupa sham – IMT). Metodami wykorzystanymi w badaniu były: badanie spiroergometryczne, badanie spirometryczne (VC, FEV1, PEF, FVC, MMEF25), pomiar siły mięśni oddechowych, IMT i badania laboratoryjne. Przed i po 4 tygodniach od interwencji oceniano następujące parametry: maksymalne ciśnienie wdechowe i wydechowe (PImax, PEmax), parametry spirometryczne, parametry spiroergometryczne, szczytowe VO2, HR, MET, VE, proBNP, cholesterol, TG. Intensywność IMT została określona indywidualnie na podstawie PImax. W grupie IMT zastosowano IMT z obciążeniem wzrastającym od 30 do 60% PImax, odbywający się 7 razy w tygodniu (21 minut dziennie; 7 cykli po 2 minuty, 1 minuta odpoczynku pomiędzy każdym cyklem). Grupa sham – IMT wykonywała pozorowany trening mięśni wdechowych (obciążenie <1 cm H2O) – procedura placebo. Do oceny statystycznej wykorzystano: analizę wariacji ANOVA, test post hoc NIR i test Chi². Poziom istotności statystycznej przyjęto dla α=5%.
Wyniki: W grupie IMT zaobserwowano istotny wzrost siły mięśni wdechowych (p=0,000) po zastosowaniu rehabilitacji wraz z IMT. Zaobserwowano również istotny wzrost szczytowego zużycia tlenu, wydatku energetycznego MET i szczytowego HR u pacjentów. Analiza porównawcza między grupami wykazała osiągnięcie istotnie większej siły mięśni wdechowych, szczytowego VO2 i wartości MET u pacjentów z grupy IMT po 4 tygodniach terapii. Analiza międzygrupowa wykazała istotnie większą redukcję NT-proBNP po rehabilitacji kardiologicznej i treningu IMT.
Wnioski: Dodatkowe włączenie IMT do II etapu rehabilitacji kardiologicznej, pacjentów z NS z frakcją wyrzutową lewej komory poniżej 50% istotnie zwiększyło siłę mięśni oddechowych i parametry wydolności fizycznej oraz NT-proBNP w porównaniu z osobami poddawanymi standardowej rehabilitacji.
Finansowanie: Badanie finansowane ze środków grantu wewnętrznego Akademia Wychowania Fizycznego im. Polskich Olimpijczyków we Wrocławiu w latach 2022-2024 jako projekt badawczy nr Z.22.04.
Słowa kluczowe: niewydolność serca, rehabilitacja kardiologiczna, spirometria, mięśnie oddechowe
* * *
Title: Inspiratory muscle training in stage II cardiac rehabilitation in heart failure patients with low left ventricular ejection fraction
Authors: Agata Tomaszczyk¹, dr Paulina Okrzymowska², prof. Dariusz Kałka², prof. Krystyna Rożek-Piechura²
¹ Doctoral School, Polish Olympians University of Physical Education in Wroclaw, Wroclaw, Poland
² Department of Physiotherapy in Internal Medicine, Polish Olympians University of Physical Education in Wroclaw,
Wroclaw, Poland
ABSTRACT
Background: Patients with heart failure (HF) may have reduced muscle strength and endurance, including inspiratory muscles, which may contribute to exercise intolerance and dyspnoea [1,2]. The available studies of IMT in patients with HF are inconclusive as to its effects [1]. However, results from some studies suggest that inspiratory muscle training is an effective method to reduce dyspnoea, improve physical performance and quality of life in patients with HF [1,2].
Aim: The aim of this study was to evaluate the effect of including 4-week inspiratory muscle training in standard cardiac rehabilitation in patients with confirmed heart failure on respiratory functional parameters and physical performance.
Material and methods: Material and methods: Thirty patients with HF and reduced left ventricular ejection fraction (mean age 69 years) who met the inclusion criteria were included to the study. They were randomly divided into groups: 14 patients – attached IMT (IMT group), 16 patients (sham – IMT group). The methods used in the study were: spiroergometry, spirometry (VC, FEV1, PEF, FVC, MMEF25), measurement of respiratory muscle strength, IMT and laboratory tests. The following parameters were assessed before and 4 weeks after the intervention: maximal inspiratory and expiratory pressures (PImax, PEmax), spirometry parameters, spiroergometric parameters, peak VO2, HR, MET, VE, proBNP, cholesterol, TG. IMT intensity was determined individually on the basis of PImax. The IMT group performed IMT with an increasing load from 30 to 60% of PImax, 7 times per week (21 minutes per day; 7 cycles of 2 minutes, 1 minute rest between each cycle). The sham IMT group performed sham inspiratory muscle training (load <1 cm H2O) – placebo procedure. The following statistical methods were used: analysis of variance ANOVA, post hoc NIR test and Chi² test. The level of statistical significance was set at α=5%.
Results: In the IMT group, a significant increase in inspiratory muscle strength was observed after rehabilitation with IMT (p=0.000). Significant increases in patients’ peak oxygen consumption, MET energy expenditure and peak HR were also observed. Between-group analysis showed that patients in the IMT group achieved significantly greater inspiratory muscle strength, peak VO2 and MET values after 4 weeks of therapy. Intergroup analysis showed a significantly greater reduction in NT-proBNP after cardiac rehabilitation and IMT training.
Conclusions: With the addition of IMT to stage II cardiac rehabilitation, HF patients with a left ventricular ejection fraction below 50% had significant increase in respiratory muscle strength, values of physical performance parameters and NT-proBNP compared to those undergoing standard rehabilitation.
Funding: This work was financed by the internal grant Wroclaw University of Health and Sport Sciences resources in 2022-2024 years as a research project no Z.22.04.
Key words: heart failure, cardiac rehabilitation, spirometry, respiratory muscle
* * *
References / Piśmiennictwo:
1. Azambuja ACM, de Oliveira LZ, Sbruzzi G. Inspiratory muscle training in patients with heart failure: what is new? Systematic review and meta-analysis.
Physical therapy. 2020;100(12): 2099-2109,
2. Trevizan PF, Antunes-Correa LM, Lobo DM, Oliveira PA, de Almeida DR, Abduch MCD et al. Effects of inspiratory muscle training combined with aerobic exercise training on neurovascular control in chronic heart failure patients. ESC heart failure. 2021;8(5):3845-3854.
