Maciej Krawczyk
Ostatnie lata to przyśpieszenie w naszym środowisku. Dziś znów stoją przed nami ważne decyzje. Zapewne…
O której godzinie dzisiaj pan wstał? Przed szóstą rano. O tej porze wstaję codziennie. To…
Zawsze uważałem, że kto staje w miejscu, ten się cofa, więc nie możemy teraz wyhamować. Kolejne elementy reformy rehabilitacji muszą zostać wprowadzone. Nowe kompetencje będą tu kluczowe.
Nowa normalność ma już inny wymiar. Pisałem to już rok temu, tyle że dzisiaj coraz częściej zapominamy, że teraz jest jeszcze nowsza. Trzecia fala zaatakowała nas niejako „z marszu”.
W ostatnich latach, a szczególnie w ostatnich miesiącach, nasze środowisko zawodowe doświadczyło nowych dylematów moralnych, wyraźnego przesunięcia granic komfortu, presji pacjentów, przełożonych, urzędników i naszych bliskich.
Żadne środowisko nie było przygotowane na epidemię. Nasza epoka nie mierzyła się jeszcze z takimi wyzwaniami i nie było wzorców postępowania, a kryzys ujawnił nie tylko nowe problemy, ale także uwypuklił te, których rozwiązanie wciąż odwlekano lub udawano, że ich nie ma.
Epidemia nie stała się punktem zwrotnym w myśleniu o opiece zdrowotnej w Polsce.
Zapewnijcie godne warunki pracy i wynagrodzenia tym, którzy dbają o wasze życie i zdrowie. Bo czyż macie coś cenniejszego?
„Dawna rzeczywistość”, której elementy wydawały się nam niezbywalne i wieczne, nagle zniknęła. Przez pierwsze tygodnie zaklinaliśmy tę „nową rzeczywistość” – nie dopuszczaliśmy do siebie myśli, że musimy zrezygnować, zaprzestać, dostosować się.
