Gdy tylko usłyszałam informację na temat szczepień, to wiedziałam, że jeżeli tylko będzie taka możliwość, będę chciała je wykonywać. Jestem bardzo zadowolona, że się udało. Tym bardziej, że tak naprawdę praca sama mnie znalazła. Zaraz po tym, jak ukończyłam kurs, zaproponowano mi pracę.
Placówka, w której szczepię, to gminna przychodnia w Osiu (woj. kujawsko-pomorskie). Tam też pracuję na co dzień jako fizjoterapeutka. Szczepienia wykonuję od maja br., ale nie kwalifikuję. Moje obowiązki to: przygotowanie szczepionek, wpisanie pacjenta do systemu po szczepieniu i oczywiście samo szczepienie – i ta ostatnia czynność sprawia mi największą satysfakcję.
Od poniedziałku do piątku pracuję jako fizjoterapeutka, więc na szczepienia pozostają mi tylko weekendy. Jestem bardzo wdzięczna mojemu pracodawcy, że udało się to tak zorganizować. Nie jestem w stanie określić, ile osób udało mi się zaszczepić, ale wiem, że na terenie gminy zaszczepiono już ok. 42% mieszkańców.
Trudne momenty to te „pierwsze razy”. Trzeba było przełamać swoje opory, wdrożyć się. Bardzo pomogły koleżanki pielęgniarki. To one mnie podszkoliły, pokazały, jak ułatwić sobie pracę i nie zrobić krzywdy. Bo nie ma co się oszukiwać, co innego szkolenie, a co innego praca na żywym człowieku.
Podsumowując, jestem bardzo zadowolona z tego, że mogę szczepić. Staram się rozluźnić i uspokoić pacjentów, aby wiedzieli, że żadna krzywda im się nie dzieje. Wielką satysfakcją jest dla mnie uśmiech pacjenta wychodzącego z punktu szczepień.
